Als afsluiter van een goed reisjaar gaan we een weekje naar Madeira om daar het nieuwe jaar te begroeten. Madeira het bloemeneiland, op dezelfde breedtegraad als Casablanca, gezegend met een mild klimaat het ganse jaar door en dus ook eind december. Althans zo wil het de reisfolder. Thomas Cook Airways vliegt er ons naar toe via La Palma, waar het een hele rits vakantiegangers afzet. Wij hebben een hotel in Funchal, voor een week eten, drinken, niksen, rondlummelen, genieten.
In Madeira gaat Kerstmis en Nieuwjaar niet ongemerkt voorbij. Je zou bijna kunnen zeggen dat in Funchal er geen boom bij staat die niet behangen is met lichtjes, maar dat is overdreven, want er staan wel veel bomen. In ieder geval hebben ze een behoorlijk tandje bij gestoken en niet op een lichtje meer of minder gekeken. 's Avonds lijkt heel Funchal wel een grote verlichte kerstboom.
Plaatstelijke fanfares hebben hun instrumenten en hun palmares opgepoetst en blazen zich te te pletter op ieder daarvoor geschikt pleintje. Ook folkloristische dans en zang groepen, hebben hun kleurrijke plunjes uit de motteballen gehaald en trekken zingend, dansend en muziek makend door de straten.
Een kerstmarkt kan natuurlijk niet ontbreken, langs de hoofdstraat staan stalletjes met allerlei lokaal lekkers, bevolkt met bevallige en kleurrijk uitgedoste kerstvrouwtjes onder het goedkeurend oog van een reuzegrote kerstman terwijl het kleine grut zich laat fotograferen op zijn arreslee.
Sneeuw is er niet, maar het spul is er wel in gesmolten toestand. Want, Madeira is een groen eiland, en dat groen is er met de gratie van de regenwolken die vanuit de Atlantische Oceaan regelmatig komen aandrijven. De temperatuur mag dan aangenaam zijn, een goeie paraplu is een onmisbaar instrument om snel bij de hand te hebben, want van stralende zon naar een fikse plensbui gaan ze hier met de snelheid van het licht. Niettegenstaande dat, is het plezierig toeven op de promenade langs de zee en in de verkeersvrije straatjes van Funchal. De toeristen laten het niet aan hun hart komen en de terrasjes zitten afgeladen vol.
Ons hotel ligt een goeie 1.5km uit het centrum van de Funchal, op wandelafstand, alleen, en dat stond niet in de brochure, ligt het een paar 100m hoger. Omlaag kom je er in een kleine 15minuten, terug neem je best een taxi, want op sommige plaatsen heeft de weg een helling die in skipiste-termen zwart zou ingekleurd zijn. Overigens een pracht van een hotel, waar, ten tijde van de napoleonistische oorlogen, de engelse bevelhebber op Madeira, generaal Beresford zijn verblijf had. Of de man zo'n smulpaap was, vertelt het verhaal niet maar het restaurant is wel naar hem genoemd.
Strandplezier is er niet bij, het water van de Atlantische Oceaan lijkt mij niet de juiste temperatuur te hebben, maar wandelen is een goeie optie. Er zijn meer dan 2200km levadas op Madeira, antieke irrigatiekanalen met aan een zijde een wandelpad(je) die zich door het ganse eiland op alle mogelijke hoogtes door het bergachtige landschap slingeren. De wandeling die ik eigenlijk wil doen, Rabacal of de wandeling van 25 bronnen en/of watervallen, kan niet door gaan. De regen van de laatste dagen heeft gezorgd voor enkele modderlawines en delen van de route zijn afgesloten. Een andere dan maar, iets minder spectaculair maar onder de gegeven omstandigheden niet minder mooi. De levadas lopen kris kras door het landschap, langs diepe valleien, mooie bossen en pittoreske dorpen. Levada wandelingen zou best eens de reden kunnen zijn dat we nog 'ns terugkomen.
Het eindejaarsvuurwerk in Funchal heeft een reputatie hoog te houden. Ooit werd het opgenomen in het Guinness Book of records als zijnde het grootste ter wereld en de voorbereidingen er naar toe zijn indrukwekkend. Langs de promenade staan 8 20ft containers volgestouwd met vuurwerk. Op de berghellingen rond Funchal staan nog eens op strategische plaatsen mobiele lanceerinstallaties klaar, en in de parken aan de haven staat een batterij om u tegen te zeggen. Funchal staat klaar staat om spetterend en knallend 2010 in te gaan. Er wordt behoorlijk naar toe geleefd en we zijn niet alleen want we krijgen gezelschap van 6 cruiseschepen die in en buiten de kleine marina aanmeren en een kleine 11000 passagiers aan land zetten
Op oudejaarsdag hebben wij nog een rondrit geboekt die ons naar het westelijk deel van Madeira voert langs een paar typische dorpjes en mooie uitzichtpunten. Maar dan is het grote aftellen begonnen. Wij krijgen een uitstekend diner dat in een redelijke tijdspanne wordt afgewerkt, en in plaats van ons in een van de comfortabele zetels in de bar te laten neerploffen en een fortuin uit te geven aan champagne, trekken wij er op uit, op zoek naar een plekje dat ons een goed zicht zal opleveren op de haven en de baai, want de bewering van het hotel dat je van aan het zwembad ook het vuurwerk kunt bewonderen, kan ons niet helemaal overtuigen. Er is heel wat volk op de been en we volgen enkele autochtonen die langs smalle steegjes naar vrienden gaan die een huisje hebben met terras en zicht op de baai. Dat is voor ons natuurlijk niet weggelegd maar tussen twee huisjes vinden wij het plekje waar we naar zochten.
We zijn wel een uurtje te vroeg, maar de temperatuur is goed, en de lokale bevolking wacht niet op het grote werk en schiet langs alle kanten vuurpijlen de lucht in. En dan om 00 uur stipt is het zover, langsheen de promenade, op de hellingen en in het park gaat er een onafgebroken stroom van vuurwerk allerhande knallend de hoogte in. Gedurende 10 minuten staat de donkere hemel boven Funchal kleurrijk in brand. Heel indrukwekkend. Heel mooi.
's Anderendaags schijnt de zon, 2010 zet goed in. Wij wandelen nog 'ns naar beneden, nemen de kabelbaan naar Monte voor het ultieme panoramazicht over Funchal en genieten nog wat van de zon want morgen vliegen we terug naar Belgie dat bibbert onder een stevige winterprik.