We vertrekken om 3h30, vroeg genoeg om Parijs te passeren terwijl het merendeel daar nog slaapt. Er is niet veel verkeer en behalve een enorm onweer een beetje voorbij Vierzon verloopt de rit vlot. Om 16h zijn we in Saurat.
Dat is niet het einde van de autorit vandaag want we vertrekken vandaag nog naar het plaatsje Porta, 60km verder waar de paarden staan en vanwaar onze trektocht begint. Dominique en Christine zijn pas daags voordien van een 14-daagse naar Kyrgizie terug gekomen en hebben natuurlijk 1000en 1 dingen te doen. We vertrekken dan ook pas rond 20h in een
Hillux 4x4 tot de nok
volgeladen met zadels, bagage, hooi, eten voor de paarden. Een eenvoudige maaltijd in de gite en naar bed, de dag is lang geweest.
We zijn maar met z'n vijven. Dominique, 2 belgskes en een française, Babette en haar 12-jarige dochter. Vooraleer we kunnen vertrekken moet er eerst eten voor de paarden afgezet worden waar overnacht zal worden. En dus maken we voor de tocht te paard een tocht met de 4x4 naar verschillende plaatsen van bestemming, 4 in totaal, niet allemaal want sommige zijn niet bereikbaar per auto, zelfs niet een 4x4. Dat neemt de volledige voormiddag in beslag.
De tocht te paard vandaag is kort in afstand maar met een hoogteverschil van minstens 1000m. Onze bestemming is de refuge de Besines. Die ligt op 2000m maar daarvoor moeten we eerst over een Col van 2500m, de Portella de la Coma d'en Garcia. We zijn
extra zwaar beladen. Behalve onze eigen bagage hebben we ook ettelijke kilos eten bij voor de paarden. Deze refuge was onbereikbaar per auto.
Om 15h in de namiddag wordt dan eindelijk het
vertreksein te paard gegeven. Onder een stralende zonneschijn. Maar dat duurt niet lang.
Dreigende wolken beloven niet veel goeds en weldra vallen de eerste regendruppels en hagelbollen. De bui is gelukkig snel over, we worden van het ergste gespaard maar het blijft dreigen. De
weg stijgt konstant we zitten snel
in het hooggebergte en kunnen genieten van de
omgeving en de
vergezichten. Na een tocht van vier uur bereiken we de
refuge.
Het is licht bewolkt, maar van zodra we te paard zitten, begint het te regenen.Pech, want we moeten ook nu weer een pas over, de
Portella de la grava op 2240m. Daarbij is de informatie verstrekt door de uitbater van de refuge niet erg bemoedigend. Sneeuw en rotsblokken zou grote delen van de piste
ontoegankelijk maken voor paarden. Dat blijkt al heel snel niet overdreven. De weg lijkt inderdaad
onbegaanbaar. Maar met veel zweet en heel wat voorzichtige improvisatie en heel veel goede wil van de paardjes worden alle hindernissen genomen.
Het weer blijft ons parten spelen, soms komt de zon eventjes kijken, maar dan begint het weer venijnig te regenen. Daarbij maakt de wind het onaangenaam koud. Jammer, want de
vallei waar we doorheen gaan is echt mooi. De piknik is dan ook heel kort.
Ons doel voor vandaag is de
refuge de Camporeils aan het gelijknamige meer. Een kleine heel eenvoudige bedoening waar we in
tentjes overnachten. We zijn er niet alleen, het stikt er van de vissers. Niet te verwonderen in deze
streek van meren.
Drinkwater vinden we aan een bron die verderop ontspringt, maar voor een uitgebreide wasbeurt in het meer pas ik. Een
wandeling in de omgeving van ons kamp loont best de moeite. Het avondeten is lekker maar het wordt opgediend in plastiek wegwerpbordjes met ditto bestek. Niet echt milieuvriendelijk en niet wat men verwacht in een refuge in volle natuur. Er is na het eten niet veel meer te doen dan te paarden nog wat te laten grazen voor we ze voor de nacht vastmaken. Het is trouwens behoorlijk fris en voor het donker wordt liggen we in onze slaapzak.
7h blauwe lucht, zon en
het landschap ziet er plots heel anders uit. Gewoon prachtige
vergezichten rondom,
over het meer en de
omliggende bergen. In die bergen ligt er echt nog veel sneeuw en daar moeten we doorheen.
Voorzichtig stappend dan wel glijdend. Het is lastiger gaan voor de mensen dan voor de paarden. Lager is de sneeuw verdwenen en is het landschap doorspekt met
grillige bomen.
In de zon is het aangenaam maar in de lager gelegen vallei hangt laaghangende bewolking die de temperatuur fluks doet dalen. Piknikken doen we aan een
stuwmeer in dikke en killige mist.
We gaan richting het
bergdorpje Sanza op 1450m via de Col de sanza op 1775m en daar schijnt terug de zon. Te oordelen aan de vele vlaggen en wapenschilden voelen de mensen zich hier blijkbaar meer catalaan en of het nu daardoor komt zullen we niet weten maar echt vriendelijk zijn ze niet in de gite en ik heb het gevoel niet welkom te zijn. De cassoulet wordt in stilte binnengewerkt.
7h zon, blauwe lucht, droog, een aangenaam windje meer moet dat niet zijn.
Klaarmaken voor het vertrek. Het landschap is heel afwisselend en vriendelijk, we zitten niet meer echt in het hooggebergte en we gaan door enkele mooie dorpjes waar de meeste huisjes gesloten zijn, tweede verblijfplaats. Waar mogelijk wordt de "route du capcir" gevolgd richting en met eindbestemming
Lac des Bouillouses op 2000m.
Het is een lange dag, 7h te paard, en dat voel je op het eind in je botten. We slapen dit keer in een berghotel vlak aan een groot stuwmeer. We kunnen uitgebreid douchen, aperitieven, avondmalen, genieten van een slaapmutsje en ons terugtrekken in de kamer met bedden en vergezicht.
7h en de zon staat weer aan de hemel. Eerst de
paardjes eten geven en dan uitgebreid ontbijten.
We trekken vandaag over een
hoogplateau op 2134m dat bezaaid is met meertjes. Er is geen gemarkeerde weg en er moet wat gezocht worden want het terrein is deels moerassig en deels bezaaid met rotsen en we moeten langs de
steile hellingen tot boven de boomgrens.
Eens op het plateau hebben we een
fenomenaal uitzicht over de wijde omgeving. We gaan in westelijke richting langs meertjes, door bergriviertjes tot aan de rand van het plateau en daar krijgen we zicht op de
vallei van Cerdagne en daarachter het bergmassief dat de grens vormt met Spanje, daar
piknikken we en het weer nodigt zelfs uit tot een siesta.
Daarna beginnen we aan de lange afdaling naar onze volgende bestemming de
Mas France, een chambre d'hôte, een gebouw dat minstens een paar honderd jaar oud moet zijn, of er tenminste zo uitziet. In tegenstelling met onze catalaanse ervaring is de
ontvangst hier heel hartelijk en worden we getrakteerd op de nodige frisse biertjes, een lekkere maaltijd en vers geplukte aardbeien als dessert.
Het laatste trajekt vandaag brengt ons terug naar ons beginpunt, Porta. Alleen is de weg erheen nog niet helemaal beslist. Blijkbaar is er een rechtstreekse goed begaanbare piste, maar Dominique vindt die eigenlijk te kort. Een ommetje, zou ons echter langs een veel moeilijkere weg voeren. Althans, volgens de eigenaar van de Mas.
We vertrekken een beetje later dan gewoonlijk rond 10h30 en het gaat
meteen steil omhoog en we zitten weldra weer boven de boomgrens. De paarden staan behoorlijk in het zweet maar ze doen het voortreffelijk.
Bovenop het
hoogplateau dat rond de 2100m ligt hebben we weer een
geweldig uitzicht over de vlakte van Cerdagne ver onder en achter ons.
We piknikken, en gaan dan verder richting Porta, maar dan besluit Dominique toch maar de het ommetje te maken naar Puymorens. Al snel blijkt dat de eigenaar van de Mas niet overdreef. Om sommige plaatsen is het pad ijzig smal, steil omhoog langs de ene kant en ditto omlaag langs de andere kant en op ettelijke plaatsen versperren omgevallen bomen dan nog eens de weg. De
huzarenstukjes, die met de paarden uitgehaald worden om op dat soort weg dit soort hindernissen te ontwijken, zijn verbluffend maar eens te meer blijkt dat er veel meer mogelijk is dan men zich kan voorstellen.
Dominique heeft een camion besteld om ons op te pikken rond 16h en zowel wij als de camion zijn stipt op tijd. Paarden krijgen nog een
verfrissende douche, worden opgeladen en we vertrekken voor de anderhalf uur durende tocht naar Saurat.
meer inlichtingen vindt je op cavalrando en op pyrenees-a-cheval
