Onze reisbestemming is Stresa aan het Lago Maggiore in Noord Italië en we vliegen met KLM vanuit Schiphol Amsterdam naar Milaan Malpensa. Een
korte vlucht, goed 1h20. We zijn met 37 een behoorlijke groep samen met onze reisleidster Sonja die de reis aan mekaar zal praten. Mark wacht ons op aan de luchthaven met de Premium Tours bus en we vertrekken gelijk naar Como. Er wordt gestopt voor een lichte lunch en dan een stop voor een kort bezoek aan Como, een sympathiek stadje aan het gelijknamige meer. Rond het meer staan de villa’s van de happy few die het zich kunnen permitteren , zoals George Clooney, en er loopt heel wat volk rond in het autovrije historische centrum. We wandelen langs het
monument voor de gesneuvelden van beide wereldoorlogen en het
Volta museum in neo-klassieke stijl ter ere van de eminente wetenschapper Alessandro Volta die 200 jaar geleden de batterij uitvond.
De
kathedraal, de klokkentoren en het voormalige stadhuis staan broederlijk naast elkaar op het Piazza Duomo en in de kathedraal hangen verschillende mooie
wandtapijten waaronder zelfs enkele Vlaamse.
Veel tijd om van al dat moois te genieten is er niet en we vervolgen al snel onze weg naar het Lago Maggiore.
Ons hotel,
Regina Palace, dateert al van 1908 en ademt nog steeds de
decadente luxe uit van destijds. Er is duidelijk geld nog moeite gespaard en het interieur is er helemaal naar, alleen had men ook wat tijd moeten steken in het personeel want de check in duurt tergend lang. Maar goed, na het diner gaan wij snel naar de kamer voor een verkwikkende nachtrust. De dag was lang.
De zon schijnt, de lucht is blauw maar er staat een frisse wind. We laten de bus vandaag op stal. In het grote Lago Maggiore liggen verschillende eilandjes en daar gaan wij er enkele van bezoeken en dat doe je uiteraard met een bootje, dat ons op wandelafstand van het hotel opwacht.
Isola Madre is het grootste eiland en
Isola Bella het mooiste en allebei zijn ze in het bezit van de (nog altijd) schatrijke familie Borromeo die er weekendpaleizen bouwden en prachtige tuinen aanlegden. De Borromeo’s hebben zelfs een heilige in hun familie en in Antwerpen is de Carolus Borromeus-kerk naar hem vernoemd.
In de tuin op Isola Madre is de publiekstrekker een reusachtige 200 jaar oude
Cypres uit Kashmir die in 2006 bij een tornado ontworteld werd en net niet op het paleis donderde. Met behulp van drie kranen die door een helikopter werden aangevoerd, werd de 70 ton wegende boom terug op zijn plaats gezet. Voorlopig maakt de patiënt het goed en komen er jaarlijks nieuwe blaadjes aan. Prachtige tuin en ditto paleis dat helemaal ingericht is als museum met heel wat kostbaarheden waaronder een grote collectie draadpoppen. Blijkbaar was het
poppentheater een geliefd tijdverdrijf van de toenmalige elite.
Volgende stop in Isola Bella waar in de 17e eeuw graaf Vitaliano Borromeo aan de bouw van het monumentale paleis en de tuinen begon. We lunchen er en bezoeken dan het paleis met zijn talloze kostbare kunstwerken. De tuinen zijn hier in
piramidevorm gemaakt met 10 verschillende terrassen. Witte
pauwen die vrij rondlopen in de tuin spreiden hun pluimen en zorgen voor mooie plaatjes.
Het mooie weer houdt aan. We rijden met de Premium Tourbus naar het station van Domodossola aan de grens. We gaan er aan boord van de Centovalli-trein naar het Zwitserse Locarno. De panoramische route loopt door de mooie
landschappen van het Italiaanse Valle Vigezzo en het Zwitserse Centovalli of honderd valleien. We stoppen onderweg voor de lunch in het dorpje
Santo Maggiore. Klein restaurant met lekkere lokale specialiteiten.
Na de lunch nemen we opnieuw de trein en zetten de trip naar
Locarno verder. Locarno is niet alleen de warmste stad van Zwitserland het is ook een razend druk stadje dat het vooral moet hebben van de menigvuldige festiviteiten die er georganiseerd worden.
Een korte stadswandeling eindigt voor mezelf nogal stresserend als ik tevergeefs op zoek ga naar 3 medereizigers, waaronder mijn echtgenote, die niet aan de wandeling deelnamen maar ook niet op de afgesproken pick up plaats zijn. Nogal wiedes dat ik hen niet vond want ze waren al opgepikt door de bus.
We brengen vandaag een bezoek aan de modestad Milaan. De weg er naar toe leidt langs ettelijke tunnels, van bruggen hebben de Italianen misschien niet zoveel kaas gegeten maar voor de autobaan naar Milaan hebben ze niet op een kilometer meer of minder door tunnels gekeken.
Vandaag is ook in Italië een feestdag en dat merk je aan de drukte. Een bezoek aan het Cimitero Monumentale waar bekende Milanezen en Italianen begraven liggen wordt afgevoerd ten voordele van een bezoek aan de Dom. Ook hier is het aanschuiven geblazen zowel voor de tickets als voor de lift die ons naar de bovenste galerij brengt. Toegegeven het zicht over het grote plein en de historische gebouwen en de Galleria Vittorio Emanuelle is heel mooi. En natuurlijk ook de Dom zelf die officieel
Santa Maria Nascente heet, is indrukwekkend. Er werd 30 jaar aan gewerkt van 1386 tot 1418. Pas in 1805 werd de facade voltooid en wel door Napoleon die van de gelegenheid gebruik maakte om zich koning van Italië te laten kronen. Met een oppervlakte van 11.000m² is het een van de grootste kerken ter wereld.
En dan slaat de wet van Murphy toe. Onze gidse Sonja krijgt het droeve nieuws te horen dat haar moeder plots overleden is. Haar aanwezigheid thuis is nodig en er wordt snel beslist dat zij dezelfde avond nog terugkeert en een plaatsvervanger zal worden opgesnord.
Langs de chique winkelgalerij, de
Galleria Vittorio Emanuelle
, beginnen we onze stadswandeling langsheen de verschillende flagshipstores van alle bekende modemerken die niet mogen ontbreken in de modestad Milaan. Heel mooi, maar aangezien mijn enige favoriete merken zich in het outdoor segment situeren zijn Armanni en tutti quanti voor mij eerder parels voor de zwijnen. Dan wandelen we naar de plek waar Mark zijn bus geparkeerd heeft en rijden terug naar ons hotel in Stresa.
De zon schijnt alhoewel er wat meer bewolking is en we hebben een nieuwe gids, Justijn die gisteren hals over kop moest vertrekken om hier vandaag present te zijn. Vandaag bezoeken we een ander kleiner meer in de regio, het
Lago Orta en meer bepaald het Sacro Monte di Orta of de heilige berg van Sint Franciscus van Assisi. Daar herinneren 20 kapelletjes met
levensgrote beelden en fresco’s aan de diverse episodes in zijn leven. Ze werden gebouwd over een periode van 200jaar van 1590 tot 1790 en ze staan allemaal op de Werelderfgoedlijst van Unesco. De plek ligt op 400m en wij worden er naartoe gebracht met een treintje. We genieten van het panorama over het meer, bezoeken een aantal kapelletjes die kris kras op het beboste plateau liggen en wandelen dan de steile weg naar beneden naar het schilderachtige
stadje Orta voor de lunch.
Dan varen we naar het kleine
eilandje San Giulio. De legende wil dat niemand naar het eiland wou gaan omdat het bewoond zou zijn door draken, slangen en monsters tot de
heilige Julius, San Giulio, het toch aandurfde en er alle monsterlijke creaturen aan zijn zwaard reeg. Er staat een Romaanse basiliek en klooster en er wordt duchtig gerestaureerd. In de crypte ligt de H. Julius achter glas opgebaard. We wandelen door de smalle straatjes en steegjes rond het eiland. Boven de bergen wordt de
lucht dreigend zwart en terug aan de wal haasten we ons naar de bus. We houden het droog tot we op terugweg zijn naar ons hotel.
De lucht is terug blauw en de zon schijnt en dat komt goed uit want vandaag bezoeken we een
Engelse tuin in Italië die aangelegd werd door een Schots militair Neil Boyd McEacham in 1931. Hij verzamelde planten, bomen en bloemen van over de ganse wereld en maakte er een prachtig geheel van. Hij gaf het de naam Villa Taranto ter nagedachtenis van zijn voorvader Marshal MacDonald die door Napoleon benoemd werd tot hertog van Taranto. Hij liet de tuin en de villa na aan de Italiaanse staat met de wens dat zijn werk zou worden voortgezet. De periode van ons bezoek lijkt goed gekozen want er staat heel wat
bloemen in bloei. Heel kleurrijk.
Na de lunch nemen we nog eens een bootje dat ons naar het
Santa Caterina del Sasso klooster brengt aan de overkant van het Lago Maggiore. Ene Alberto Besozzi, een rijke textielhandelaar leefde hier 35jaar als kluizenaar uit dankbaarheid aan Caterina van Alessandria nadat deze heilige hem had gered van een schipbreuk. In de 12e eeuw werd er een kapel gebouwd en in de 13e en 14e eeuw werd het uitgebreid tot een klooster. Tot vandaag wordt het nog bewoond door Benedictijnen. Het 9 eeuwen oude skelet van Alberto Besozzi ligt nog altijd opgebaard in een glazen kist.
Terug aan de wal hebben we afspraak om 7h voor het afscheidsdiner op een ander eilandje het Isola dei Pescatori of het visserseiland.
Tijd om de koffers te pakken en de terugreis aan te vatten naar huis.Einde van een mooie reis, in een mooie bestemming. Italië blijft bekoren.
